Tijd

Het had een aflevering van het Familiediner kunnen zijn. Maar dat was het niet. Het gebeurde real life, zonder camera. Een neef die op facebook rondstruinde en de naam van zijn nicht tegenkwam. Hij stuurde haar een berichtje en zij reageerde.

Waar het over ging? Over hun oma die voor de een vertrouwd en liefdevol was en voor de ander onbarmhartig. De een was stamhouder van de familienaam en ontving haar onverdeelde aandacht. De ander verloor haar moeder op jonge leeftijd en incasseerde de hardheid van oma die zich geen raad wist met dat grote verdriet.

Hun oma stamde uit een generatie die het moeilijk vond om emoties te hanteren. Kleindochter raakte verdwaald in de verwarring van oma die probeerde met haar eigen verdriet om te gaan en tegelijkertijd haar kleindochter op te vangen. Kleinzoon zag wel dat oma hard kon zijn, maar dat deed niets af aan de manier waarop ze haar liefde voor hem als naamdrager kon uiten. Dat was voor haar generatie ‘gewoon’.

Hoe dan ook, het gevolg was dat er een wig in de familie werd gedreven. De familieband kwam onder grote druk te staan. Iedereen voelde zich steeds minder begrepen waardoor de verwijdering groeide en onoverbrugbaar leek.

Vijftig jaar levenservaring later ontdekt neef (75) zijn nicht (80) op facebook. Zij is blij verrast en reageert enthousiast. Een ontmoeting en een kop koffie later sluiten ze elkaar vol liefde en begrip in de armen. Allebei opgelucht. Allebei dankbaar voor bezinning en relativering. Dankbaar voor tijd van leven.

© Petra van Eldik – Neleman