Bezem

‘Als je gaat, krijg je de bezem mee,’ had haar dochter meer dan eens gemopperd. Haar moeder was altijd aan het schrobben en vegen.

Getrouw met de liefde van haar leven kreeg ze twee dochters. Ze genoot van haar meisjes en had in haar man een zielsverwant gevonden. Het leven lachte haar toe en dat was haar gegund. Ze had al veel te jong kennis gemaakt met de dood. Van de zeven kinderen die haar moeder ter wereld had gebracht, mochten er maar drie volwassen worden.

Toch zou ze nog veel vertrouwder raken met de dood. Haar man overleed toen hij net veertig was. Het waren haar twee meisjes die haar moed gaven om door te gaan. Het ontbrak hen aan niets en zij zorgde voor gezelligheid. Tussen het harde werken door vond ze tijd om met haar dochters en vriendinnen te genieten van heerlijke vakanties.

De dag dat ze oma werd, zou ze nooit vergeten. Dat geluk was met geen pen te beschrijven. Er brak een tijd van zorgeloos genieten aan.

Amper twee jaar geleden overleed plotseling haar oudste dochter. Alsof dat niet ondraaglijk genoeg was, moest ze daarna nog meer verdriet en verlies verduren. Ze was 81 toen ze zelf na een kort ziekbed overleed. Tijd om te rouwen of ziek te zijn was er nauwelijks geweest.

Haar jongste dochter is nu net zo vertrouwd met de dood als zij. Ze heeft haar woord gehouden en de bezem meegegeven - liever had ze nog wat jaartjes gemopperd.

© Petra van Eldik – Neleman