Honger

Als je op bezoek kwam en ze had een hoofdstuk nog net niet uitgelezen, voelde je meteen aan dat je niet helemaal op het juiste moment gekomen was. Het handigst was dat je dan koffie ging zetten, zodat zij die laatste letters kon verslinden.

Ze had graag willen doorleren na de lagere school, maar dat mocht niet van vader. Haar zus ging al trouwen en zij was nodig in de huishouding. Zo ging dat.

Zij was niet de enige. Haar generatie vrouwen zocht allerlei manieren om kennis te vergaren. Huisvrouwenverenigingen werden opgericht, organiseerden allerlei interessante excursies en nodigden boeiende sprekers uit.

Geen wonder dat ze boeken verslond. Haar honger naar kennis en haar brede interesse werden met het verstrijken van de jaren niet minder. Eenmaal getrouwd en moeder van een gezin, kon ze tussen de regels van het lezen door ook ontsnappen aan de drukte van het huishouden, de zorg voor opoe, de aandacht voor de inwonende, ongetrouwde broer van schoonvaders kant, de moestuin, het melkvee en de kippen die rondscharrelden.

Dus ja, je gunde haar al die letters als je op bezoek kwam. Je zette koffie en wachtte op dat vertrouwde zuchtje lucht dat tussen de pagina’s ontsnapte als ze haar boek dichtsloeg. Ze had je, zo oud als ze was, altijd wat te vertellen en was oprecht benieuwd naar jouw verhaal.

© Petra van Eldik – Neleman