Groot geluk

Haar lichaam was op. En toch, op de dag voor haar overlijden informeerde ze nog volop naar haar kleinzoons via FaceTime. Ze bleef tot op het laatst bij de tijd en betrokken.

Toen ze maar liefst 80 jaar jong was, vond ze dat het stoepje achter het huis niet meer goed lag. Daar moest wat aan gedaan worden. Ze ging aan de slag, tilde de tegels op, bracht het zandbed op hoogte en legde de tegels weer terug. Klusje geklaard. Ach, ze had daarna wel wat last van de knieën, maar oud? Hoezo?

In haar jonge jaren was van begeleiding bij zwangerschap en geboorte nog nauwelijks sprake. Dus, voor haar geen zwangerschapsgym of -verlof. Zij werkte gewoon door, molk de koeien totdat het niet meer ging en ze niet anders kon dan de baby geboren laten worden.

Ze wilde dat haar kinderen en kleinkinderen flink zouden zijn als ze overleed. Sterven hoort immers bij het leven. Als je opgroeit op een boerderij en zelf jarenlang boerin bent geweest, weet je als geen ander dat leven en sterven steeds weer in elkaar overgaan. Ook weet je dat het pijn doet, net als de tegenslagen die je in het leven moet incasseren of het meemaken van een oorlog die een onuitwisbare stempel op je leven drukt.

Het leerde haar ook het geheim van een gelukkig leven: niet alles hebben wat je hart begeert. Nee. Doen wat je hand vindt om te doen en er zijn voor de ander. Bron van groot geluk.

© Petra van Eldik – Neleman