Die bijzondere momenten vlak voordat iemand overlijdt. Het gebeurt vaak en toch blijft het verbazen. Je hebt het eerst niet in de gaten. Het lijkt gewoon. Tot dat telefoontje komt.
Of je nu op je slippers of in je ochtendjas kwam vragen of je even kon telefoneren maakte niet uit. De buren kenden elkaar goed en keken naar elkaar om.
Ze was wat je noemt een nuchtere Achterhoekse. Een vrouw van doe maar gewoon, dan ... precies, zo’n vrouw. Je kon altijd van haar op aan. Weinig woorden en veel daden.
Het was een mooie winterse middag. Fonkelende zonnestralen speelden een uitbundig spel van donker en licht tussen de laatste fel verkleurde herfstbladeren van de bomen op de begraafplaats.